Maske

"Kerem, senin maskende yıldızlar var. Sen görmesen de yıldızları içinde hisset. Önemli olan senin ne hissettiğin. Sana söylemeyi unutmuşlar Aylin'le Korkut'un da maskesinde yıldızlar var."

İlk kez annem söylemişti. "Kerem bundan sonra evden dışarıya çıktığımız zaman maske takacağız. O maskeyi eve dönünceye kadar hiç çıkarmayacağız." Maske takmak nasıl bir şeydi, çok merak ettim. Acaba annem bizimle yeni bir oyun mu oynayacaktı. Sonra babamın maske dediğini duydum. "Hanım çok dikkatli olmalıyız. Maske, mesafe, temizlik. Özellikle Kerem'i bu konuda eğitmeliyiz. Maske takmaya alışmalı."

Maske nasıl bir şey acaba? Nereye takacağız diye düşünürken babam hiç anlamadığım şeyler söylüyor. Zaten babam bilgili bir adamdır. Arkadaşlarıma hep en çok benim babam akıllı diyorum. Babam kovid diyor, pandemi diyor. Sonra bir yerde kızıyor. "Pandemi de neymiş salgın deseler ya." Çok ama çok merak ediyorum. Babama, "Salgın ne demek?" diyorum. "Salgın bir tür hastalık Kerem. Sen de hasta olduğunda ateşin çıkıyor, her yerin ağrıyor ya." diyor. "Anladım diyorum. Hani ben hasta olunca doktor amca bana ilaç veriyor." diyorum. Sonra iğne aklıma geliyor. "Salgında iğne yapıyorlar mı baba? Ama yapmasınlar. Ben salgın olmak istemiyorum." Babam, "Salgın hastalık değil Kerem. Hastalığın herkese yayılması demek.  Hastalık yayılırsa o zaman herkese iğne yaparlar." diyor.

Gözyaşlarıma engel olamıyorum. Annem kucağına alıp okşuyor. "İşte bu yüzden hasta olmamak ve hastalığa yakalanmamak için maske takmalıyız, ellerimizi devamlı yıkamalıyız." diyor.

Başımı önüme eğiyorum. "Peki, o zaman maskeyi takarım ve hiç çıkarmam. Böylece iğne de olmam." diyorum. Annem elime maskeyi tutuşturuyor. Lastikten sapları var. Sadece bez gibi bir şey. Annem lastikten sapları kulağıma geçiriyor. Maske yüzümü kapıyor. Saklambaç oynamak aklıma geliyor. Maskeyle ne de güzel saklanırım diyorum. Yalnız bu maske kulaklarımı acıtıyor. Annem maskeye çok asılırsan kulakların acır, sen maskeye hiç dokunmamalısın, dokunursan ellerini yıkamalısın, diye tembih ediyor.

Bu maskeyle hiçbir oyun oynanmaz. Takmam ben onu diyecek oluyorum, iğne aklıma geliyor. Geçen sene beni aşı olmaya anneannem götürmüştü. Ancak oraya gittiğimizde aşı olacağımı fark ediyorum. Tabi basıyorum yaygarayı. Anneannem ben susana kadar bekliyor. Sonra bana, "Sen süper kahraman değil misin? Küçücük iğneden mi korkuyorsun. Hani yazın sivrisinekler senin kolundan ısırmıştı ya? Canın acıdı mı?" diye soruyor. "Hayır, ama çok kaşınmıştı kolum." diyorum. "Aşı da sivrisinek ısırığı gibi hem kaşıntısı da yok. Hâlâ korkuyor musun?" diye sorunca sessiz kalıyorum. Gerçekten o an canımı yakmıyor, ama iğne konusunda korkularım devam ediyor.

Ne diyordum, maske takmaya alıştım. Annemle evden dışarı çıkmadan maskelerimizi takıyoruz. Sonra okula gidiyoruz. Okulda da maske takıyoruz. Arkadaşlarımla oynarken bile aramızda mesafe var. Aylin, "Annem bana tavşanlı, havuçlu maske aldı." dedi. Korkut'unki süper adammış. Ben biliyorum, onun süper adamı hep kötülük yapıyor. Korkut da kötü bir çocuk zaten.

Anneme sormayı unutmuşum. Ya da annem söylemeyi unuttu. Benim maskemde tavşan var mı?

O sırada öğretmenimiz sesleniyor. Kerem, bugün ebe sen olacaksın. Soruları sana soracağız. Cevap verirken sesini yükseltmeyi unutma. Dediğin anlaşılmıyor. Hep maske yüzünden. Söylediklerim anlaşılmıyor. Aylin benimle bu yüzden alay ediyor. Anneme söz verdim. Maskemi hiç çıkarmayacağım.

Maske takmaya başlayalı öğretmenim beni daha mı az seviyor. Beni "Güler yüzlü güneşim" diye severdi. Maske yüzümü kapayınca güldüğüm belli olmuyor. Eve gidince anneme söyleyeceğim. Maskeme gülen bir yüz çiz diye.

Bu arada öğretmenimiz  "Tamam" oyunu oynatıyor. Öğretmenimiz, "Maske, Mesafe, Temizlik" diye söyledi mi susuyoruz. "Temizlik, Maske, Mesafe" dedi mi hep bir ağızdan "TAMAM" diye bağırıyoruz. O kadar çok tekrar ediyor ki hep tamam diye bağırıyoruz. Bağırdıkça mutlu oluyorum. Aylin benim elimi tutuyor. Aylin ne kadar da güzel kokuyor. Kalbim çarpıyor. Tamam derken daha çok bağırıyorum.

Öğretmenimiz son bir kez söylüyoruz, diyor. Tam tamam diye bağıracakken kötü çocuk Korkut beni arkadan itiyor. Düşüyorum. Aylin, "Elimi tut." diyor. Tutuyorum. Üzülüyorum ama ağlamıyorum. Aylin'in yanında ağlamamalıyım.

Bu maskeden nefret ediyorum. Annem beni almaya geldiğinde maskeyi çıkarıp atıyorum. Annem, "Kerem, ne yaptın? Niye maskeni çıkardın? Böyle anlaşmamıştık." diyor. Anneme "Korkut, bana kara maske." dedi. "Aylin'in maskesi tavşanlı ve havuçluymuş. Korkut'un maskesinde süper adam varmış. Benim maskem niye kara?" diyorum. Annem beni kucağına alıp, başımı okşuyor. Avuçlarımda gözyaşlarının ıslaklığını hissediyorum.

"Kerem, senin maskende yıldızlar var. Sen görmesen de yıldızları içinde hisset. Önemli olan senin ne hissettiğin. Sana söylemeyi unutmuşlar Aylin'le Korkut'un da maskesinde yıldızlar var." diyor.